สิบสองปันนา เชียงรุ้ง

ประเทศจีน มีพื้นที่กว้างใหญ่มหาศาลเป็นจุดกำเนิดของชนชาติต่างๆ มากมาย ชนชาติที่ยิ่งใหญ่ของจีนคือชาวฮั่นและชาวมองโกลซึ่งผลัดกันเป็นใหญ่ปกครองประเทศ สองชนชาตินี้ต่อสู้กันมาอย่างต่อเนื่องจนนำมาสร้างหนังได้แบบไม่รู้จบ  นอกจากชาวจีนแล้วยังมีชนชาติหนึ่งที่หน้าแบบคนไทย มีภาษาพูดแบบคนไทย มีประเพณี และวัฒนธรรมแบบคนไทยอาศัยอยู่ทางตอนใต้มาตั้งแต่เมื่อหลายพันปีก่อนพวกนี้เรียกตัวเองว่าชาวไต ครั้งหนึ่งชาวไตเคยเป็นอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่แต่รักสงบ สุดท้ายก็มิอาจจะต้านทานต่อกองทัพที่ยิ่งใหญ่ของจักรพรรดิจิ๋นซีได้ จึงต้องถอยร่นหนีภัยสงครามลงมาหาพื้นที่สงบทางใต้ พื้นที่ทางตอนใต้ของจีนเต็มไปด้วยเทือกเขาสลับสับซ้อนยากต่อการเดินทาง เส้นทางที่นำมาสรรพชีวิตมากมายคือแม่น้ำโขงเป็นเส้นทางอพยพเป็นเส้นทางคมนาคมตั้งแต่ในอดีตเมื่อหลายพันปีจึนถึงปัจจุบัน  ชาวไตส่วนหนึ่งอพยพเข้าไปอยู่บริเวณพื้นที่ราบลุ่มบริเวณฝั่งขวาแม่น้ำโขง ส่วนหนึ่งอพพยเข้าไปทางตอนเหนือของพม่า ส่วนหนึ่งอพยพลงใต้มาตามลำน้ำโขงแล้วตั้งบ้านเรือนบริเวณที่ราบลุ่มริมฝั่งแม่น้ำโขงโดยยึดที่ราบบริเวณเมืองเชียงแสนเป็นจุดศูนย์กลางแล้วตั้งอาณาจักรขึ้น  แต่ก่อนพื้นที่สุวรรณภูมิแห่งนี้เป็นเขตอิทธิพลของพวกขอมจึงถูกขอมรุกราน ชาวไตจึงต้องอพยพอีกครั้งหนึ่งโดยมาตั้งเป็นอาณาจักรเล็กๆ ตั้งแต่ตอนเหนือจรดใต้ตีกันไปตีกันมา ท้ายสุดก็รวบรวมเป็นปึกแผ่นตั้งเป็นประเทศอยู่ทุกวันนี้  แต่ก่อนคนไทยเรามีชื่อเรียกว่า สยาม เพิ่งจะมาเปลี่ยนเป็น  ไทย  เมื่อครั้งสมัยจอมพล ป นี่เอง

ยังมีชาวไตส่วนหนึ่งอพยพลงมาอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่ปลอดภัยบริเวณใต้สุดของอำนาจจีน โดยกระจายตัวอยู่ทั่วไปในบริเวณที่ราบลุ่มริมฝั่งโขง  เมื่อรวมตัวกันเป็นปึกแผ่นจึงได้สร้างอาณาจักรเล็กๆ ขึ้นโดยมีสิบสองปันนาเป็นศูนย์กลาง มีภาษาพูดที่เป็นเอกลักษณ์บ่งบอกถึงความเป็นชนชาติไต อาณาจักรสิบสองปันนามีความเจริญรุ่งเรืองมีกษัตริย์ปกครองต่อเนื่องยาวนาน แต่ไม่อาจต้านทานความยิ่งใหญ่ของจีนได้จึงต้องเป็นส่วนหนึ่งของจีน  เคราะห์ซ้ำกรรมชัดในยุคต่อมาคอมมิวนิสต์ยึดประเทศจีนได้สำเร็จมีผลทำให้แหล่งอารยธรรมเก่าแก่โดยทำลายลงอย่างสิ้นเชิง